W dniu 18 marca 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Krystyna Stawecka) w sprawie przeciwko BPH S.A. (dawny GE Money BANK S.A.) toczącej się pod sygn. XXV C 2037/17, uwzględnił w całości żądania kredytobiorców, stwierdzając nieważność umowy kredytu indeksowanego do kursu franka szwajcarskiego i zasądził od banku na ich rzecz łącznie kwotę ponad 133 tys. zł oraz 46 tys. CHF. Sąd wydając orzeczenie oparł się na teorii dwóch kondykcji, stąd zasądzenie zwrotu całości dokonanych wpłat. W przedmiotowej sprawie po stronie powodowej występowały łącznie trzy osoby, albowiem kredyt został zawarty przez małżonków oraz matkę Powódki. Powyższe wynikało z faktu, że młodzi małżonkowie nie mieli samodzielnie zdolności kredytowej i byli zmuszeni skorzystać ze wsparcia rodziców. W toku spłaty małżeństwo się rozpadło, kredyt był spłacany wyłącznie przez jednego z małżonków, stąd roszczenie o zapłatę zostało sformułowane w ten sposób, że część żądania dotyczyła kwot spłaconych z majątku wspólnego, a część ze środków pochodzących wyłącznie od Powódki.
Znamienne jest to, że w tego typu sprawach koniecznym jest współdziałanie byłych małżonków, albowiem sąd ustalając nieważność umowy odbiera oświadczenie od wszystkich kredytobiorców odnośnie akceptacji skutków stwierdzenia nieważności. W danej sprawie sąd nie miał wątpliwości, co do niedozwolonego charakteru postanowień dotyczących indeksacji salda oraz rat kredytu do kursu waluty z tabeli banku. W ocenie sądu za stwierdzeniem nieważności przemawiał m.in. brak określenia dokładnej i ściśle sprecyzowanej wysokości świadczenia kredytobiorców. Zgodnie z obowiązującymi przepisami umowa o kredyt powinna w szczególności określać obowiązek zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu, a co za tym idzie wysokość rat, w których kredyt ma być spłacony. Tego wymogu oceniana umowa nie spełniała. Brak określenia świadczenia Powodów wynikał z pozostawienia bankowi swobody w określaniu kursów waluty, do której kredyt był indeksowany i nieokreśleniu wysokości części kapitałowej w poszczególnych ratach, co de facto uniemożliwiało wyliczenie wysokości każdej z rat. Umowa stron była zatem dotknięta brakiem sprecyzowania treści świadczenia kredytobiorców, a tym samym treści stosunku zobowiązaniowego.
Wyrok jest nieprawomocny.
Kredytobiorców reprezentują adw. Łukasz Chmurski oraz adw. Marcin Żmuda Trzebiatowski.
KLIKNIJ tutaj, aby zapoznać się z treścią wyroku.
